De valkuilen van kurk

Kurksmaak is iets dat een klein percentage van de wijnen treft – ongeveer drie procent – en kan zowel in een goedkope, als in een dure fles voorkomen. Kurk in de fles maakt de wijn ondrinkbaar, maar de kurk is niet altijd de schuldige, ook al heeft men dat honderden jaren wel gedacht.

Echte kurksmaak is echter onmiskenbaar: de wijn ruikt muf, chemisch en in de mond geeft hij een scherpe nasmaak. Echte kurkgeur knalt het glas uit en is onmiddellijk te herkennen doordat hij de geurpapillen bijna verstikt.

In de meeste gevallen vind je kurksmaak in de flessen die je thuis drinkt. De leverancier is bijna altijd bereid je een nieuwe fles te geven, mits deze niet half leeggedronken is. Ruik je kurk in de wijn, doe dan onmiddellijk de kurk weer op de fles en ga de volgende dag terug naar de leverancier. Die doet er meestal niet moeilijk over, zelfs als de wijn niet echt kurk heeft. Er zijn meer geurtjes in wijn die zijn aroma’s onverkwikkelijk kunnen maken, maar geen is zo agressief en permanent als die van kurk. Bij twijfel kun je de wijn ook eerst decanteren in een karaf; een aantal vluchtige nare geurtjes verdwijnt dan door het contact met de lucht, maar kurk niet. Blijf je dezelfde geur ruiken, giet hem dan terug in de fles en doe als boven beschreven.

Zorg dat je bij belangrijke gelegenheden altijd van elke fles een reservefles; in huis hebt. Je avond is verpest als de wijn niet goed is. Kom je met een heel andere wijn aan, dan past hij wellicht minder goed bij het eten. De schroefdop wint terrein, ondanks de gevoelsmatige afkeer ervan bij vele wijnliefhebbers.

Door de mogelijke aanwezigheid van de schimmel in vaten, blijft hygiëne in de wijnkelder echter prioriteit nummer één, omdat ook een fles wijn met een schroefdop of een kunststof stopper ‘’kurk’’ kan hebben, al is de kans kleiner.